କବିତାସାରଦା ପ୍ରସାଦ ମିଶ୍ର କାଗଜର ବୁକୁପରେକବିତାକୁ କବି ଗଢେରୂପ ପାଏ ତାହାର ଭାବନାପାଠକ ଙ୍କୁ ଯଦି ଖୁସିକବିତାଟି ଦିଏ ଆସିସାର୍ଥକ ହୁଅଇ ତା କଳ୍ପନା ।କବିର ସରଳ ପ୍ରାଣଦୁଃଖେ ହୁଏ ମ୍ରିୟମାଣଯଦି ମୁଖ ଫେରାଏ ପାଠକପଡ଼ି ଉଠି ଚାଳେ ପାଦଏଡିଦେଇ ଅପବାଦମାଡ଼ି ଚାଲେ ପଛେ ଫିଙ୍ଗି ଦୁଃଖ ।ଲୁବ୍ଧକ ନିଷ୍ଠୁର ଶରପ୍ରେମୀ କ୍ରଉଁଚ ଯୁଗଳରମିଳନ ରେ କରିଥିଲା ନାଶହୋଇ ଶୋକ ଜର୍ଜରିତଲେଖିଥିଲା ଆଦ୍ୟ ଗୀତଶ୍ଲୋକ ରୂପେ ହୋଇଲା ପ୍ରକାଶ ।ବର୍ଣ୍ଣନା କଲା ପୁରାଣବୋଧ ଗମ୍ୟ ଶବଦେନସମାଜରେ ବିତରିଲା […]
ଅଶାନ୍ତ କଟକସାରଦା ପ୍ରସାଦ ମିଶ୍ର କଟକ ନଗର ଧବଳ ଟଗରବୟସ ସହସ୍ରାଧିକହିଂସାର ଅନଳ ପ୍ରଜ୍ଜ୍ବଳି ପ୍ରଖରସୃଷ୍ଟି କରିଛି ଆତଙ୍କ ।ଚଣ୍ଡୀ ଆଶ୍ରିତ ମହାନଦୀ ଧଉତଶାନ୍ତ ସମୀରଣ ତଳେଅସହିଷ୍ଣୁତାର ଘୃଣ୍ୟ ପ୍ରାଚୀରଜନତାଙ୍କୁ ଗ୍ର।ସେ ବଳେ ।ଶୁଭ୍ର ରଜତର କମ୍ର ଅଳଙ୍କାରବିଶ୍ଵର ଯାହାର କ୍ଷାତି |ଆଜି ସେହି ସ୍ଥାନ ରୁଧିରେ ସ୍ନାହାନଖଣ୍ଡିତ ଭାତ୍ରୁ ପ୍ରୀତି ।ମାତା ମହାମାୟା କାହିଁକି ନିର୍ଦ୍ଦୟାତାର ସନ୍ତାନ ଉପରେଭଗ୍ନ ବାରବାଟି ଅଟେ ଯାର ସାକ୍ଷୀମନେ ତା ସଂଶୟ ଭରେ ।ଅପରାଧ ତତ୍ତ୍ଵ କରିଛି ସାବ୍ୟସ୍ତତାର ବଳବନ୍ତ
धागा तपन कुमार नायक मैं तो संपर्क का धागा पकड़ केभागे दौड़े सबको बोले।अरे भाई तुम जरा ये धागा पकड़ लोमैं अकेला थक गया हूँ।ये धागा तो मेरा नहीं,आप लोगों ने पकड़ाया दिया है। आप लोगों ने मेरे हाथों में गाँठ डाल दीतुम्हें बोला, आपको बोला,थोड़ा ये गाँठ खोल दोमैं हाथ हिला नहीं सकता। मैंने
ହବିଷିଆଳୀ ବ୍ରତ ଲୋକନାଥ ମିଶ୍ର କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ପରେ,ଆରମ୍ଭ କାର୍ତ୍ତିକ ମାସ ।ସାକାହାରୀ ସଂଯମୀ,ହବିଷିଆଳୀ ର ଶପଥ ।ପ୍ରଭାତେ ଶୀତଳ ସ୍ନାନ,ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ଦର୍ଶନ,ତୁଳସୀ ମୁଳେ ପ୍ରାର୍ଥନା,ହୃଦୟରେ ଏକାଗ୍ରତା ।🍂 “ଶୁଦ୍ଧି ର ଶରୀର ,ଶୁଦ୍ଧି ର ମନ ,ଶୁଦ୍ଧି ହିଂ ଆତ୍ମାରେ” । 🍂ଦିନେ ମାତ୍ର ଗୋଟିଏ ଭୋଜନ,ଅରୁଆ ଚାଉଳ, ସାରୁ, ଅଦା, ମୁଗ ,କଦଳୀ , ନଡିଆ , ଘିଅ, ଶାଗ,ଭକ୍ତିରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଉପବାସ ।ସାରା ମାସ ପ୍ରାର୍ଥନାରେ,ଧ୍ୟାନେ, କୀର୍ତ୍ତନ ସ୍ୱରେ,ଭକ୍ତିର ପଥେ ଚାଲି,ହୃଦୟ ହୁଏ
🌕 କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା 🌕 ଲୋକନାଥ ମିଶ୍ର ପ୍ରଭାତେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଇଁଲେ,ତଉରା ମୂଳେ ନୂଆ ପୋଶାକେ,ଖଇ, କଦଳୀ, ଜହ୍ନି ଫୁଲେ,ଅଞ୍ଜୁଳି ଦେଇ ପ୍ରାର୍ଥନା କରେ- “ହେ ସୂର୍ଯ୍ୟଦେବ, ହେ ଜୀବନଧାରୀ,ମୋର ମନର କଥାକୁ ପୂରଣ କର” । ଦିନ ସାରା ହସର ଖେଳ,“ପୁଚି”, “ବୋହୁବୋହୁକା” ଅଙ୍ଗଣାରେ,କନ୍ୟାମାନଙ୍କ ସ୍ୱରରେ ମିଳେ,ମଲ୍ଲୀ ଜୁଈର ସୁଗନ୍ଧି ଝରେ । ସନ୍ଧ୍ୟାବେଳେ ଉଇଁଲା ଜହ୍ନ ,ଧଳା ଆଲୋକେ ରଜତ ସିହାଂସନ ।ହାତରେ ଧରି ଚକଟା,ଖଇ, କଦଳୀ, ଛେନାର ସୁଗନ୍ଧ । ଉଦାର ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ
ସରଗୁ ବ।ରତା ସାରଦା ପ୍ରସାଦ ମିଶ୍ର ସରଗ ରାଇଜୁ ବୋଲଇ ଗାନ୍ଧିଜୀଶୁଣ ମୋ ଦେଶ ବାସୀରାବଣ ସଙ୍ଗତେ ତୁଳନା କରିଛସେଥିପାଇଁ ହେଉଛି ଖୁସି ।ଚମ୍ପାରନର ନୀଳ ଚାଷୀ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେଡାକିଥିଲେ ମହାତ୍ମାଏବେ କେତେ ଲୋକ କହିଛନ୍ତି ମୋତେମୁଁ ଏକ ମିଛ ମହ।ତ୍ମା ।ମୋତେ ମାରିଥିବା ନ।ଥୁର।ମ ଙ୍କୁତୁମେ କହୁଛ ରାମମୋତେ ମାରିବା ତ ପାଇଁ ହୋଇଥିଲାକେବଳ ଗୋଟିଏ କାମ ।ସିଙ୍ଗାପୁର ଠାରେ ସୁଭାଷ ମୋତେ ଯେକାହିଁକି କହିଲା ବାପୁମନେ ପଡୁନାହିଁ କେବେ ମୁହିଁ ଏହାକହିଥିଲି କହିବାକୁ ।ଏହି ସବୁ
ମା ଆସୁଛନ୍ତି ସାରଦା ପ୍ରସାଦ ମିଶ୍ର ପଲ୍ଲୀଠୁ ସହର ହେଉଛି ଚଞ୍ଚଳବିଜେ ହେବେ ଆସି ମାଆଝର ଝର ବାରି ପଡୁଛି ଗଗନୁବହୁଛି ଶୀତଳ ବାଆ ।ମଣ୍ଡପ ତୋରଣ ହେଉଅଛି ସଜାଶିଳ୍ପୀ ତୁଳୀକ। ଚଞ୍ଚଳଅନ୍ତିମ ପ୍ରଲେପ ମୁରତିରେ ଦିଏନାହିଁ ତାରେ ଅବସର ।ବଜାର ବିପଣି କୋଳାହଳ ପୂର୍ଣ୍ଣନିଜ ମନ ପସନ୍ଦରବସ୍ତ୍ର ଅଳଙ୍କାର ସୌଖିନ ସାମଗ୍ରୀକ୍ରୟ କରେ ନାରୀ ନର ।ଦୂର ସହରରୁ ମନ ଆନନ୍ଦରେଦଶହରା ପୂଜା ପାଇଁନିଜ ଗୃହ ମୁଖେ ଫେରୁଛନ୍ତି ଥୋକେଦେଖିବେ ଜନମ ଭୂଇଁ ।ମଉସୁମୀ କିନ୍ତୁ
“ମୁଁ” ତପନ କୁମାର ନାୟକ ଆଉ ମୁଁ ମୋର ବୋଲି କହୁନିକହୁନି ମୁଁ କିଏ , ମୁଁ କାହିଁକି ଆସିଲିଅବା କାହା ପାପର ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ ପାଇଁଜଳି ଜଳି ପାଉଁଶ ହେବାପୂର୍ବରୁବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟାକଲିଅବା ବୁଝାଈବାକୁ ଚେଷ୍ଟାକଲିକିଏ କଣ ଅର୍ଥ ନେଲାତାର ସୀମିତ ପରିଚୟ ଭିତରେଖାଲି ଗୋଡି ମାଟି – ଦେହଯନ୍ତ୍ରଣାର ସ୍ଵର ତୀବ୍ର ଅବାତିବ୍ରତରଖିନଭିନ କରି ଖାଇବାର ଶବ୍ଦରକ୍ତତା ଅବୟବ ହିଁ ତାର ପରିଚୟଅବିଶ୍ଵାସ ର ମୂଳଦୁଆ ରେଯେଉଁ ସମ୍ପର୍କ , ସେଠି ବିଶ୍ବାସରବିଶ୍ବାସର ମାନେ କିଛି ହୁଏନାସେଠି
ମା’ ବିମଳାଙ୍କ ଦୁର୍ଗା ପୂଜା। ଲୋକନାଥ ମିଶ୍ର । ଜଗନ୍ନାଥ ଧାମର, ଦେଉଳ ଭିତର,ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଶୋଭେ ମା’ ବିମଳାଙ୍କ ମୂଖ ।ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟି, ବାଦ୍ୟ, ବାଜେ ସମେତେ,ଭକ୍ତମାନେ ନାଚନ୍ତି, ଗାଆନ୍ତି ପ୍ରେମରେ । ନବରାତ୍ରି ଶୁଭେ, ଜଳେ ଦୀପାବଳୀ,ଚମକେ ମଣ୍ଡପ, ପଡଇ ମାଛବଳୀ ।ମା’ଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ, ପୁଷ୍ପ, ଧୂପ, ଦୀପ,ଜୟଧ୍ୱନି ମିଶି, କମ୍ପଇ ମନ୍ଦିର । ଭକ୍ତଙ୍କ ଚକ୍ଷୁରେ, ଲୁହର ପ୍ରବାହ,ମା’ ପାଦେ ପଡ଼ି, ପାଆନ୍ତି ସୁପଥ ।ବିମଳା ପ୍ରସାଦ, ମହିମା ପରମ,ଏକାଦଶୀରେ, ଗୋଷାଣି ବିଦାୟ ।
ମା’ ବିମଳାଙ୍କ ଦୁର୍ଗା ପୂଜା Read More »
ମାଟିର ସୁଗନ୍ଧ – ୨(ସାହିତ୍ୟିକ ମୁକ୍ତକବିତା)॥ ଲୋକନାଥ ମିଶ୍ର ॥ ପ୍ରଭାତର କୁହୁଡିରେଗାଁର ପଥଉଠୁ ଥିଲା ଶାନ୍ତରେ,ପାଦେ ପାଦେମାଟିର ପାରିଜାତସୁଗନ୍ଧେ ଭିଜାଉଥିଲାଶିଶୁମନ । ସାତ କୋଶ ଦୂରରଶିକ୍ଷାଳୟ ପଥେଚାଲୁଥିଲେଦିନ କୁ ଦୁଇଥର,କାଣ୍ଟାଝାଡ଼ଜଙ୍ଗଲପଥ,ଗୋଧି , ସାପଭୟଙ୍କର ସ୍ଥିତି,ତଥାପିହୃଦୟରେ ଜଗନ୍ନାଥପ୍ରାର୍ଥନାରପଦକ୍ଷେପ ନଥିଲା ଶିଥିଳ । ବର୍ଷା ରୁତୁରେପଥେ ପଥେପାଣିରେ ଭାସୁଥିଲାଆମ ପାଦଚିହ୍ନ,କିନ୍ତୁ ସ୍ୱପ୍ନଭାସୁଥିଲା ନାହିଁ । ସନ୍ଧ୍ୟାକାଳେପଥରେ ପଡ଼ୁଥିବାସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତର ରଙ୍ଗଆମ ଗୋରା ହାତରେଆଶାର ଚାଷ କରୁଥିଲା । ତେର ବସନ୍ତରେଜେଷ୍ଠାଭଗିନୀବିବାହିତା ହେଇଗାଁରୁ ବିଦାୟ ନେଲା,ପାଦେ ଅଳତାଚକ୍ଷୁପଥେ ଲୁହ,ଗାଁର ମାଟିତାହାର ସ୍ମୃତିକୁଚିରକାଳ
